Przyjęło się uważać pierogi za najbardziej polskie danie. Czasem uznaje się, że kraje na Wschód od Polski – Litwa, Białoruś, Ukraina i Rosja – znajdują się w tym samym kręgu kulinarnym i z tego powodu tamtejsze pierogi również są traktowane jako danie narodowe. Jednak podobne potrawy znane są praktycznie na całym świecie, w różnych kulturach, często odległych od polskiej. Na przykład kuchnia chińska zna kilka różnych rodzajów pierożków: wonton, jiaozi czy guotie (właśnie Chiny uznaje się zresztą za ojczyznę tej potrawy). W Hiszpanii i krajach hiszpańskojęzycznych nazwa pierogów to empanada. We Włoszech są to popularne ravioli czy tortellini.
Oczywiście wszystkie te rodzaje pierogów różnią się od siebie rodzajem podawanego w nich farszu, grubością ciasta, sposobem przygotowania, wielkością. W Polsce pierogi mają zazwyczaj średnią wielkość – są większe niż włoskie czy chińskie pierożki, ale mniejsze niż np. tatarskie kibiny, które są ważnym elementem kuchni litewskiej. Nasze swojskie pierogi charakteryzują się też cienkim ciastem i olbrzymią kreatywnością, jeśli chodzi o rodzaje farszu – od kapusty i grzybów, przez ser i ziemniaki, aż po owoce i inne słodkości.
