566
Orzeczenie to nieodłączna część zdania.
Orzeczenie mówi o czynności, która jest wykonywana. Wyraża się jako czasownik w formie osobowej.
Przykłady orzeczeń w zdaniu (wytłuszczone):
Tata śpi.
Pies bawi się.
Poszedłem do kina.
Zdanie nie może istnieć bez orzeczenia. Możemy mówić co najwyżej o równoważniku zdania. Np. wyrażenie: „dzień dobry!” nie jest zdaniem, ponieważ nie posiada orzeczenia (czasownika w formie osobowej).
To samo dotyczy wyrażenia: „Stać! Nie ruszać się!”. Występują tu co prawda dwa czasowniki, ale w formie nieosobowej, więc nie mogą być one uznane za orzeczenia.