Teoria sformułowana przez Franza Antona Mesmera, wiedeńskiego lekarza. Pogląd był popularny zwłaszcza na przełomie XVIII i XIX wieku. Z mesmeryzmem związane są także pojęcia magnetyzmu zwierzęcego, magnetyzmu serc czy siły magnetycznej. Mesmer uważał, że każdy człowiek posiada tzw. zdrój życia, czyli wewnętrzny fluid, który ma zdolność wpływania na drugą osobę. Ludzie, odczuwający nawzajem swoje fluidy, zostają połączeni magnetyzmem serc. Zgodnie z teorią osoby takie miały odczuwać specjalną wspólnotę duchową. Teoria cieszyła się szczególną popularnością w epoce romantyzmu. Ślady mesmeryzmu są widoczne m.in. w młodzieńczej twórczości Juliusza Słowackiego np. w utworze Godzina myśli.
1,1K
Poprzedni wpis